Dünya çapında her yıl 8 Mart, Dünya Kadın Emekçileri Anma Günü’dür.
Konunun bir dram olmasından dolayı ortak noktamız, eşit ve adil haklara sahip olmak için verilen mücadelenin başlangıcıdır.
Yıl 1857… Katliama maruz kalan işçilerin hazin sonları…
Sizce üzücü olaylar bitmiştir diyebilir miyiz?
Canları pahasına verdikleri mücadelenin karşılığını alabildiler mi dersiniz?
Bu olayın üzerinden tam 168 yıl geçmiş.
Peki, düşünce yapımızda, fırsat eşitliğimizde, dengeli ve adil ücret dağılımında istenen payı alabildik mi?
O zaman aranan haklar bugün de hâlâ verilmesini beklemiyor mu?
Her alanda üstün başarı gösteren kadınlarımız neden çalışma hayatında "yetersizlik" yaftasına maruz kalıyor?
Fiziksel olarak belki bir miktar naif bir yapıya sahip olabiliriz.
Fakat tüm iş kollarında güçlü, disiplinli ve azimli bir performans sergileyebiliriz.
Neden hep bir aşağı basamakta durup bir üstüne geçmek için şans verilmiyor?
Acaba kadınları komple dünyadan dışlasanız, geriye kalan erkekler döngüyü sağlayabilecekler mi?
Neden doğuran, büyüten ve hayata kazandıran olarak saygı duyulmasını, değer verilmesini öğretmekte sınıfta kalıyoruz?
Toplumun en kırılgan ve zayıf tarafında tutulup fırsat eşitliğinden mahrum bırakılıyoruz.
Sizce de olayların akışında, sergilenen tavır ve düşüncede yanlış giden bir şeyler olduğuna katılıyor musunuz?
Yoksa her zaman olduğu gibi kale arkasına düşen topları sahaya tekrar atarak skorun değişeceğini mi tasavvur ediyorsunuz?
Tahkime gitmeden edemiyorum...
Acaba diyorum, bize bahşedilen muhakeme yetisini tedavüle sürüp sosyokültürel yapımızda bir değişime mi yönelsek?
Mutfakta bir tencere yemek pişirip günün yorucu ve yoğun algısından kurtulup, ekonomik refaha giden yolda cesur adımlar mı atsak?
Ne dersiniz, bizlere dayatılan ve gelenekselleştirilen yapıdan çıkıp modern bir düşünce ve yaşam şeklini mi tercih etsek?
Hayatın her alanında tüm varlığımızı gösterip ilerlemek için neyin gerçekleşmesini bekliyoruz?
Kaybedilen zamanın ve yaşamın ne kadar hızlı aktığını gözden mi kaçırıyoruz, yoksa önümüzde uzun bir yol olduğuna mı inandınız?
Geçmişte boyun eğmemenin kazandırdığı değerleri yaşatmak için, maruz kalınan acı sonun güzel bir hikâyeyle devam etmesi adına var gücümüzle buradayız demek, onlar adına güzel bir vefa göstergesi sunmak olmaz mı?
Naciye Aksoy
02.03.2025
Pazar, 14.30
